Even schrikken...

Zaterdag was ik lekker gaan shoppen met mijn moeder voor wat zwangerschapskleding. We gaan bijna op vakantie en een nichtje gaat bijna trouwen dus moet er wel goed uitzien. Aangezien niet alle broeken netjes meer dichtgaan....dacht ik dat het wel tijd werd. En leuk ook toch?? Ik had niet alles kunnen vinden, maar wel alvast 2 mooie jurkjes.

Vrijdag en zaterdag had ik de gehele dag bij het afvegen (sorry hoor) kleine spoortjes bloedverlies in de vorm van slijm met een streepje bloed er er doorheen. Dat vondt ik al niet zo prettig, maar dacht dat komt wel eens vaker voor toch? Door een adertje wat sprint of bv niezen. Bij thuis komt na het shoppen zaten er 2 wolkjes weer in mijn urine........ik kreeg het helemaal benauwd :( en dacht meteen weer aan de vorige keer. Ik was helemaal in tranen. (toen had ik in de miskraam periode licht bloedverlies dat naar mate erger werd, troebelig urine maar ook wolkes/vlokjes slijm in mijn urine). Ik voelde me verder nog steeds behoorlijk zwanger en dat was naar mijn idee  niet minder, ik had geen buikkrampen (maar ja dat had ik de vorige keer ook niet). Ik had het ziekenhuis gebeld, waar niemand van die afdeling aanwezig was natuurlijk. Ik werd steeds doorverwezen, maar uit eindelijk gehoord. Ik zou teruggebeld worden door een gyn die toen op de eerste-hulp werkte, maar een tijd konden ze niet zeggen.

Rond 18.30 werd ik eindelijk terug gebeld en kon ik mijn hele verhaal doen. Zij dacht dat het niks erg was. Ik zelf aan de ene kant ook niet, maar aan de andere kant gaf het me ook een erg onzeker gevoel. Ze kon ook geen antwoord geven wat dan die wolkjes in mijn urine zou moeten zijn. Ze wilde weten wanneer ik me echo weer had? 16 mei!!! Ze vroeg me of ik het fijn zou vinden als we een echo zouden maken??? Aan de ene kant wel, maar aande andere kant vindt ik het doodeng; zei ik. Kom maar gewoon zei, ze over een uurtje. Nou wij richting het ziekenhuis en had me toch voorbereid dat het misschien niet goed was.

Al snel werden we geholpen gelukkig!! Het moest toch nog even inwendig...nou ja dat maakt ook niet meer uit. Als snel zag ik het kindje....jee wat was hij gegroeit...pppffff dat is een goed teken!! Maar ik zag 1,2,3 nog geen hartje kloppen?? Doet hij het nog vroeg ik voorzichtig: ja hoor, kijk maar eens. Ze draaide het scherm beter naar mij en ja hoor.....pppffffff ik begon gelijk te huilen van opluchting en spanning. Ineens kwam er een hartslagbalkje onderin de echo en liet ze ineens de hartslag horen.....uuuhhhh ik was stomverbaast dat dit van het kindje was en ze dit nu al kon laten horen. Het gaf wel een enorme geruststelling....pppffffffff.....

Helemaal weer happy en vooral opgelucht konden we weer naar huis......met een foto dat pixel het gewoon doet!!! (ik zal hem snel op de site zetten)